Америк-Монгол соёлын ялгаанууд/ Cultural shocks and differences experiencing PART 1
Mongolian version below.
Exactly two years since I came to the States [for graduate school]. I am currently living and working in Washington D.C. Two years is perhaps not a long time but not a short time either. Lots have changed in my personal life. This article will not talk about those. Instead, I would like to share some cultural differences/shocks I have been experiencing.
My very first time in the US was seven years back when I was a junior in undergraduate level back in my home country, Mongolia. It was coincidently a DC where I first landed in this country. My very first impression was “Wow, it is so humid here. Why does it have a similar weather to Thailand?”. Lol, yes, it was in late June.
I came through exchange program where I spent six weeks in America. It is also funny to think that my current job is all about international exchange programs where we bring promising leaders and experts from overseas to the US for a short period of time.
Anyways, here are some cultural things I find it different than my country.
PART 1:
- Small talks
Yes, I understand how small talks help leading to main conversations or save from awkwardness. We tend to do it too. But not common. Not really. In the beginning, I found it super awesome “How great that they want to get know about me!”. But now, I usually get tired of reporting how my weekend went and what I did during my holiday.
In my country, we don’t really say “How’s it going”, “Have a good one” or similar phrases when we go to a café, grocery story, mall, pretty much everywhere. I think this is the one I like it and I am pretty used to it now.
- Becoming a friend with your friend’s friend of and saying ‘hi’
It is really uncommon we intentionally stop by and say ‘hi’ to friends/family of your friend unless it is your best and close friend.
That was pretty new to me when I get to understand. I met and made few new friends through friends I already made here.
During my graduation, some of my classmates wanted to meet my family which was little bit awkward for us as we hardly do this.
- Iced tap water even in freezing winter!?
Well, this got me shocked during my first winter in here (Syracuse, NY actually). I understood that we’re offered with [tap] water in most restaurants when you dine in. But I really could not understand why did it have to be still iced water during winter when it is freezing outside.
In Asian culture, tea is pretty common than just water. We have hot tea or any hot drinks during winter. If you ask for iced water in winter when you go to a restaurant in Mongolia, I’m sure everyone will judge you haha.
Lastly, we don’t really drink water from tap. Because the water quality is not good, we always make sure to purify and boil it. But in here, people tend to have tap water with no problem. Amazing.
- Too much politeness: Is it genuine always though?!
This might be the biggest cultural difference. People here are pretty much always super polite and respectful. Very simple example, when you pass people in street or hallway you always say, “Excuse me. Thank you”.
Everyone holds a door for each other. In email communication, it goes like “I understand you are busy with XYZ. But I’m wondering if you could….Apologies if it is bad timing….”. Overall, there are lots of ‘thank you’ and ‘sorry, excuse me’ phrases. At this point, I understand how people generally communicate not because people are too polite or nice genuinely to each other.
Back home, it is really different. We don’t get to say ‘thank you’ or ‘sorry’ that much. I mean quite rarely. Also, we are more direct when we want to say something rather than beginning with “Hope all is well. Happy Friday…” etc.
I also understand Americans are respectful because they don’t want to hurt people’s feelings or come out as ‘disrespectful’. However, sometimes, it annoys me hearing some indirect and things that people don’t really mean.
Okay, this was the part 1. To be continued…
Америкт ирээд яг хоёр жил болжээ. Мастерт сурахаар ирсэн зорилгоо биелүүлээд, одоогоор би нийслэл Вашингтон ДС хотод нь ажиллаж, амьдарч байна. Хоёр жил тийм их хугацаа биш ч, бас багагүй хугацаа. Энэ хугацааанд амьдралд их олон өөрчлөлт гарсаан. Гэхдээ энэ нийтлэл тэр тухай биш, Америкт ажиллаж амьдарч байх хугацаандаа анзаарч, мэдэрч байгаа соёлын ялгаа болон шокуудыг цувралаар хүргэх гэж байгаагийн эхнийх нь.
Миний хамгийн анх Америкт ирсэн нь мөн л ДС хот байсан. Халуун орон шиг маш бүгчим байсныг 2016 оны 6 сарын сүүлээр очиж байснаа санаж байна. Тухайн үед солилцооны хөтөлбөрөөр, надтай ижил 3 бакалаврын эмэгтэй оюутнуудтай хамт ирж, 6 долоо хоног байсан. Богинохон хугацаа мөн бүх зардал цаанаасаа байсан болохоор, Америк үнэхээр төгс сайхан орон шиг санагдаж, маш эерэг сэтгэгдэлтэй буцсаан.
Сонирхолтой нь миний одоогийн ажил олон улсын солилцооны хөтөлбөр байдаг. Өөрөө тийм шугамаар явж, эргэж ирээд ижил ажил хийж байгаа нь хачирхалтай юм аа:).
За тэр яахав, гол яриандаа оръё.
Америк — Монгол соёлын шокууд ЭХНИЙ ХЭСЭГ
- Богино яриа
Америкт таньдаг ч бай, үгүй ч бай нэгэнтэйгээ маш энгийн яриа өнгөрүүлэх нь маш хэвийн. Жишээ нь “Амралтын өдрөөрөө юу хийв дээ?” гэх мэтээр нөгөө хүндээ “санаа тавьж” байгаагаар яриа өрнүүлдэг. Цаашлаад “Чиний цүнх чинь их хөөрхөн юм аа. Хаанаас авсан бэ?” гэх мэтчилэн магтах зэргээр жижиг сажиг яриа өрнүүлдэг.
Заримдаа үнэнээсээ хэлж, сонирхоно, заримдаа зүгээр л яриа өдөх эсвэл юу ч ярихгүй эвгүй байдлаас зайлсхийх гэж л тэгнэ.
Эхэндээ надад их гоё санагддаг байлаа. “Миний талаар сонирхож байна” гэж баясаад л. Сүүлдээ миний талаар мэдэхийг хүссэндээ ч биш л дээ гэдгийг ойлгосоон хаха.
- Нэгнийхээ гэр бүл, найз нөхөдтэй нь шууд танилцах
Монголд бол асар дотно биш л бол нэгнийхээ найз, гэр бүлтэй тэгж их танилцаад байдаггүй байх. Энд бол танил чинь найзтайгаа эсвэл гэрийнхэнтэйгээ явж байвал заавал танилцах нь эелдэг үйлдэл юм билээ. Мөн нэгэнтэйгээ мэнд устай байх соёл нь их дажгүй санагдсаан.
Миний төгсөлтийн баяраар манай ангийнхан “танай гэрийнхэнтэй танилцъя л даа” гэж их сонирхож, танилцсан л даа. Харин бидний хувьд тийм жирийн үзэгдэл биш болохоор эвгүй байсаан.
- Хар өвөл мөстэй ус?!
Америкт ресторанд сууж үйлчлүүлэхэд эхлээд ус өгч үйлчилдэг. Ихэвчлэн карантны мөстэй ус. Зун, за намар, хавар болох л юм. Гэхдээ хар хүйтэн бас л мөстэй ус өгдөг нь үнэхээр гайхшруулсан шүү. Соёл өөр л юм даа.
Монгол болон бусад Азийн улсууд ихэвчлэн халуун цай л уух байх.
Тэгээд усны чанар нь гайгүй болохоор шууд л карантнаасаа усаа аягандаа хийгээд уучихдаг. Би яаж ч түүнд нь дасахгүй байгаа болохоор, дандаа эхлээд усаа цэвэршүүлээд, дараа нь буцалгаж уудаг аа.
- Арай л эелдэг үү? Үнэнээсээ юу??
Дийлэнх иргэд нь их эелдэг ээ. Гудамж талбайд зөрөхдөө байнга л “Өршөөгөөрэй, уучлаарай” гэнэ. Үйлчилгээний газар зөөгч, ажилтнуудтай их эелдэг боловсон харилцана. Байнга л “баярлалаа, уучлаарай” гэдэг үгийг хэлнэ.
Нэг нэгэндээ хаалга барьж өгнө, эхлээд гарах хүнээ хүлээцтэй гаргана гээд л…
Ажлын харилцаанд бас л их боловсон. Үл ойлголцол, санал зөрөлдсөн ч түүнийгээ ихэвчлэн шууд бусаар зөөлнөөр илэрхийлнэ.
Энэ нь ихэвчлэн шар хүмүүсээс анзаарагддаг. Бусдыг гомдоохгүй, эелдэг байх араншинтай юм билээ.
Тэр нь мэдээж үнэнээсээ дандаа биш. Зүгээр ярианы хэллэг, маяг болохоос үнэхээр тэр үгсээ үнэн сэтгэлээсээ хэлсэн тохиолдол бас олон биш юм билээ.
Зарим тохиолдолд тэдгээр нь намайг цухалдуулна. Монгол шигээ хэлэх санаагаа түс тас хэлмээр санагдана хаха. Гэхдээ шууд бусаар илэрхийлэхийг нь сурж байгаа.
За эхний нийтлэл ингээд дууслаа. Цуврал нийтлэлийн дараагийн хэсгээр уулзъя!
